It may seem hard to talk about classical mediums like painting in the brave new world of digitized everything. However, painting always remained in the field of art and will stay there. The fact that photography and all sorts of new media helped painting evolve and develop new languages in the area. These multiple approaches allow us to highlight artists who find their unique path in the field, and artist Katya Granova is one of them.

Atelier St Petersburg. Oil on canvas 190×160 cm, 2020

Granova’s art practice is based on a close dialogue with the documents of the past – photographs. The pictures she is interested in do not portray celebrities. She seeks anonymous archives where people capture the moments of their simple lives. But all these realistic images dramatically transform in the canvas. The artist deconstructs them to produce a sharp-edge visual approach of a memory blurb and not a copy of a snapshot. 

Boiling crayfish. Oil on canvas 200×250 cm, 2019

Those blurbs produce all sorts of atmospheres – sometimes they are dramatic, in such series as “Before me. Archive” or “When my Babushka Joined the Reich.” Here we see how the artist dissects the idea of personal memory mixed with historical trauma. The way she depicts them shows us people that seem uncomfortable in their bodies or the context they had been put in the past by some historical events but are unable to change anything. In some of the works, Granova even makes it look like the paint is melting from the canvas. This element makes her agenda even stronger – a clear reference to those of us who want to erase some of our past in our memories…

Pediatric surgery. Oil on canvas 200×165 cm, 2019

Even though Egon Schiele’s work influences Granova’s method, much more of her personality is in it. Of course, her works with the material that gives us the exact copy of reality, but how she does it is outstanding. The artist works with those images as if she is a surgeon, who tries to remove a tumor, and by doing that, she allows her characters to accept the reality they lived in, so they can move on.

“Grandma Svetlana and Others in the Beach Picnic,” produced in 2022, is a great example of the artist’s creative method. In this painting, any portrait depiction of the models is established. All of them are simulacrums, bodies with no organs. The tallest figure is Granova’s grandmother (the viewer may assume) because the artist chooses the archaic way of highlighting the main characters. Egyptians used the same method to show who was the emperor, upper-class representatives, or regular people. Another interesting detail is that the models’ faces look like theatre masks which refers to ancient Greek drama. But in Granova’s case, these masks hide all the pain and confusion these girls want to hide from spectators. 

Seeing their grandma 3. Oil on canvas 90×90 cm, 2022

Dramatic lighting, curvy linear, and low-key coloring make this image even more interesting. The artist tricks us into thinking that her palette is poor, but a closer look destroys this assumption. The variety of tints and shades in this painting is fascinating. It demonstrates the outstanding talent that Granova mastered through the years. 

What is she doing there oil on canvas 250×145 cm, 2022

Her other piece, named “Boiling Crayfish” (2019), is oil on canvas as well, but the artist makes it look like this large-scale painting has been produced with the help of watercolors. Here we see typical for Granova’s method, where she highlights that her models are anonymous by making their faces look like a mush of colors. The subject she depicts is a typical summer occupation in Eastern Europe, when men cook crayfish to eat as a snack that goes with beer. We know about what they are doing from the name of the painting. By doing that the artists creates a unique atmosphere where the viewer may establish some possible dialogue lines the characters have, scent of their food and anything alse that the situation depicted in the painting may have in real-life. All of this plays an important role in Granova’s oeuvre. She allows her spectators to be involved in her creative act as equals.

In conclusion, it would be important to say that Katya Granova demonstrates how a painter may evolve and develop one’s visual language no matter what era they live in because a true artist will always find a way for a new approach in their creative work.

Alexandra Orlova, PhD

Bir kopya mı? Katya Granova, Anonim Arşivlerin Fotoğraflarını Nasıl Yeniden İfade Ediyor?

Sayısallaştırılmış her şeyin cesur yeni dünyasında resim yapmak gibi klasik ortamlardan bahsetmek zor görünebilir. Ancak resim her zaman sanat alanında kaldı ve orada kalacak. Fotoğrafın ve her türlü yeni medyanın resmin gelişmesine ve bölgede yeni diller geliştirmesine yardımcı olması. Bu çoklu yaklaşımlar, alanda kendine özgü yolunu bulan sanatçıları öne çıkarmamızı sağlıyor ve sanatçı Katya Granova’da onlardan biri.

Granova’nın sanat pratiği, geçmiş fotoğrafların belgeleriyle yakın bir diyaloğa dayanmaktadır. İlgilendiği resimler ünlüleri tasvir etmiyor. İnsanların basit hayatlarının anlarını yakaladıkları anonim arşivler arıyor. Ancak tüm bu gerçekçi görüntüler tuvalde dramatik bir şekilde dönüşüyor. Sanatçı, bir anlık görüntünün bir kopyasını değil, bir anı tanıtım yazısının keskin kenarlı bir görsel yaklaşımını üretmek için onları yapısızlaştırıyor.

Bu bulanıklıklar her türlü atmosferi yaratır – bazen dramatiktirler, “Benden önce” gibi dizilerde. Arşiv” veya “Babushka’m Reich’e Katıldığında.” Burada sanatçının tarihsel travmayla harmanlanmış kişisel hafıza fikrini nasıl parçaladığını görüyoruz. Onları betimleme şekli bize bedenlerinde rahatsız görünen veya geçmişte bazı tarihsel olaylar tarafından kondukları bağlamı gösteren ancak hiçbir şeyi değiştiremeyen insanları gösteriyor. Bazı eserlerde Granova, boyanın tuvalden eriyor gibi görünmesini bile sağlıyor. Bu unsur onun gündemini daha da güçlendiriyor – geçmişimizin bir kısmını anılarımızda silmek isteyenlere açık bir gönderme…

Egon Schiele’nin çalışması Granova’nın yöntemini etkilese de kişiliğinin çok daha fazlası onun içinde. Tabii ki, bize gerçekliğin tam kopyasını veren materyalle çalışıyor, ama bunu nasıl yaptığı olağanüstü. Sanatçı bu imgelerle sanki bir cerrahmış gibi çalışır, bir tümörü çıkarmaya çalışır ve bunu yaparak karakterlerinin yaşadıkları gerçeği kabul etmelerine izin verir, böylece devam edebilirler.

2022’de üretilen “Büyükanne Svetlana ve Plaj Pikniğindeki Diğerleri”, sanatçının yaratıcı yöntemine harika bir örnek. Burada modellerin herhangi bir portre tasviri oluşturulmuştur. Hepsi simulakrumlar, organları olmayan bedenler. En uzun figür Granova’nın büyükannesidir (izleyici varsayabilir) çünkü sanatçı ana karakterleri vurgulamanın arkaik yolunu seçer. Mısırlılar aynı yöntemi imparatorun, üst sınıf temsilcilerin veya sıradan insanların kim olduğunu göstermek için kullandılar. Bir diğer ilginç detay ise, modellerin yüzlerinin antik Yunan dramasına atıfta bulunan tiyatro maskelerine benzemesidir. Ancak Granova’nın durumunda, bu maskeler bu kızların izleyicilerden gizlemek istedikleri tüm acıyı ve karışıklığı gizler.

“Kaynayan Kerevit” (2019) adlı diğer eseri de tuval üzerine yağlı boyadır, ancak sanatçı bu büyük ölçekli resmin suluboya yardımıyla üretilmiş gibi görünmesini sağlar. Burada Granova’nın yönteminin tipik olduğunu görüyoruz, burada yüzlerini bir renk lapa gibi göstererek modellerinin isimsiz olduğunu vurguluyor. Tasvir ettiği konu, erkeklerin birayla birlikte atıştırmalık olarak yemek için kerevit pişirdiği Doğu Avrupa’da tipik bir yaz mesleğidir. Ne yaptıklarını resmin isminden biliyoruz. Bunu yaparak sanatçılar, izleyicinin karakterlerin sahip olduğu bazı olası diyalog çizgilerini, yemeklerinin kokusunu ve resimde tasvir edilen durumun gerçek hayatta sahip olabileceği her şeyi kurabileceği eşsiz bir atmosfer yaratır. Bütün bunlar Granova’nın eserlerinde önemli bir rol oynuyor. İzleyicilerinin yaratıcı eylemine eşit olarak katılmalarına izin veriyor.

Sonuç olarak, Katya Granova’nın bir ressamın hangi çağda yaşarlarsa yaşasınlar görsel dilini nasıl geliştirip geliştirebileceğini gösterdiğini söylemek önemli olacaktır çünkü gerçek bir sanatçı yaratıcı çalışmalarında her zaman yeni bir yaklaşımın yolunu bulacaktır.

Alexandra Orlova, Doktora